کلمه شکلات را می توان به کلمه آزتک “xocoatl”، نام نوشیدنی تلخی که از دانه های کاکائو درست می شود، ردیابی کرد.
این شیوه مصرف شکلات بود تا اینکه فاتحان اسپانیایی به آمریکای مرکزی آمدند.
یکی از شکلات هایی که امروزه از طرفداران فراوانی برخوردار می باشد شکلات هوبی اصل است.
مایاها و آزتک ها بر این باور بودند که لوبیاها دارای خواص عرفانی هستند و از آنها در مراسم های مهم استفاده می کردند.
وقتی اسپانیایی ها وارد شدند، شکلات شیرین شده به وجود آمد.
افسانه ها حاکی از آن است که پادشاه آزتک، مونتزوما، به فاتح هرنان کورتس یک نوشیدنی شکلاتی تلخ داد که به گفته او منزجر کننده بود.
اما مردان کورتس به آن شکر نیشکر و عسل اضافه کردند و آن را به اسپانیا بردند، جایی که به سرعت محبوب شد.
شکلات یک نوشیدنی مد روز برای ثروتمندان اروپایی در طول قرن هجدهم بود. انقلاب صنعتی اجازه داد تا شکلات به صورت انبوه تولید شود و این خوراکی را برای توده ها به ارمغان آورد.
این محبوبیت منجر به توسعه مزارع درختان کاکائو شد.
در سال 1847، یک شرکت شکلات سازی در بریستول، انگلستان، Fry’s، اولین شکلات تخته ای تولید انبوه را ایجاد کرد، زمانی که جوزف فرای کره کاکائو اضافی را به شکلات Van Houten اضافه کرد، که آن را به خمیر قالب گیری تبدیل کرد.
شکلات شیری به زودی با کمک هانری نستله اختراع شد، که در ادامه شرکت بزرگ مواد غذایی را که نام او را یدک می‌کشد، تأسیس کرد.
برندهای بزرگ شکلات اروپایی Lindt و Cadbury نیز در دهه 1800 شروع به کار کردند.
Rodolphe Lindt دستگاه کانچینگ را اختراع کرد که به شکلات بافتی مخملی می بخشد.
دانه های کاکائو با دست برداشت می شوند زیرا ماشین آلات می توانند به درختان آسیب برسانند. کارگران غلاف ها را که در زمان رسیدن به رنگ نارنجی در می آورند، جدا می کنند و با قمه باز می کنند.
دانه ها را در سینی های تخمیر بزرگی که روی هم چیده شده و در برگ های موز پوشانده می شوند، قرار می دهند و در آنجا به مدت دو تا هفت روز باقی می مانند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.