طبق مقاله ای در Servet-i Fünûn به تاریخ 1904، اسباب بازی سازان قبلا از قوطی برای جعبه های ساردین استفاده می کردند، اما اکنون آنها مقوا، لاستیک و لایه های حلبی را ترجیح می دهند.
انواع اسباب‌بازی‌هایی مانند اسباب بازی تفنگ بادی را که با ماشین‌های پنجاه اسب بخاری تهیه می‌کردند به سراسر دنیا می‌فرستادند، اکنون در اروپا خرید هدایا و اسباب‌بازی برای کودکان در شب سال نو و اسباب‌فروشی‌ها که به آن کودکان می‌گفتند مد شده بود.
بهشت و به اندازه یک محله آماده پاسخگویی به نیازهای اروپایی ها بودند.
بچه‌ها با والدین خود به فروشگاه‌ها سر می‌زدند، اما وقتی نوبت به انتخاب اسباب‌بازی‌ها می‌رسید، در مواجهه با تنوع زیاد، برای مدت طولانی بلاتکلیف بودند.
تاکید بر سهم مثبت اسباب‌بازی‌سازی اروپایی در اقتصاد افراد و کشور از نظر اشتغال و درآمد در مقالات روزنامه‌ها، به نوعی هدف آن تشویق ابتکارات مشابه در امپراتوری عثمانی است.
به عنوان مثال، در مقاله ای در روزنامه Cerîde در سال 1909، پایبندی اسباب بازی سازان ایوب به آداب و رسوم خود مورد انتقاد قرار گرفت.
علی نیهاد که این مقاله را نگاشته است، بیان می کند که عمل به عرف به شرط عدم سوء استفاده، امری طبیعی و ضروری است، اما در صورت عدم استفاده بهینه از آن، مانع پیشرفت است.
ایوپ به همراه سرآشپزهای بولو از سازندگان اسباب‌بازی انتقاد می‌کند: من این را از استادم اینگونه دیدم و آنها نمی‌توانند فراتر از آنچه انجام می‌دهند بروند.
مخصوصاً وقتی اسباب‌بازی‌سازان ایوب در روز بون مارش و یکشنبه به آلمان برده می‌شوند، ما بهتر از این کار می‌کنیم، اما آنها آن را با کلمات وحشیانه می‌گذرانند که گویی کسی آن را از ما نمی‌خرد.
نویسنده به نام گوزیده سعی در کارگردانی دارد. خوانندگان زن او به اسباب بازی سازی می پردازند، که او آن را یکی از دو حرفه پردرآمد دنیا می داند.
نویسنده برای حمایت از ایده خود به عنوان مثال نشان می دهد که زنان اروپایی چند ساعت در شب با دختران خود پشت میز کار می کنند و به اسباب بازی سازی و حمایت از اقتصاد خانواده مشغول هستند.
همه این مقالات تاکید می کنند که اسباب بازی سازی یک حرفه سودآور است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.