شال دامنی سر درد خود را درمان کنید

شال به عنوان یکی از اقلام لباس مد روز زنانه از شال هندی گرفته شده است که یک لباس مردانه است که از طولی بدون ساختار از مواد با طرح‌های بافته شده یا گلدوزی شده تشکیل شده است.

اولین شال دامنی که اروپایی‌ها در هند یا جاهای دیگر می‌پوشیدند، توسط مردان پوشیده می‌شد، اگرچه این عمل عمدتاً مربوط به کسانی بود که به تجارت استعماری مرتبط بودند.

بریتانیا از اواخر قرن هفدهم پیوندهای تجاری قوی با هند داشت و پس از سال 1757 شرکت هند شرقی بریتانیا «به طور جدایی ناپذیری درگیر استعمار مؤثر بود» (مورگان، ص 460).

این تحولات تاریخی شیفتگی عظیمی نسبت به فرهنگ هند در بریتانیا ایجاد کرد که تا حدی با اشتیاق برای مصرف تجملات جدید «غریب» مانند شال بیان شد (مورگان، ص 460).

ظهور لباس نئوکلاسیک به عنوان لباس غیررسمی در دهه 1760 کمک زیادی به پذیرش شال در لباس های مد روز کرد.

لباس نئوکلاسیک زنانه از مواد سست و سبک ساخته شده بود و به ظرافت پوشیده شده لباس یونانی و رومی باستان اشاره داشت. بنابراین، شال گرم و زیبای آن کاملاً تکمیل شد.

شال از دهه 1760 تا 1770 در بریتانیا به کار گرفته شد و در دهه 1790 در فرانسه نیز بسیار مد شد.

در ابتدا شال های هندی فقط توسط طبقات بالا می پوشیدند، زیرا بسیار گران قیمت بودند، به طوری که اغلب آنها را به عنوان میراث خانوادگی تلقی می کردند.

با این حال، این واقعیت که آنها کالاهای لوکس بسیار مطلوبی بودند به این معنی بود که در دهه 1820 نسخه های ارزان تر به طور گسترده در دسترس مصرف کنندگان طبقه متوسط قرار گرفت.

شال های باکیفیت دارایی ارزشمندی بودند و اغلب به عنوان هدایایی در مراسم عروسی و غسل تعمید استفاده می شدند

با پیشرفت قرن نوزدهم، افزایش طیف طرح‌ها و قیمت‌های موجود، به این معنی بود که پیوندهای ثروت، طبقه و احترام مرتبط با یک شال خاص و نحوه پوشیدن آن پیچیده‌تر شد.

خرده فروشان به این تنوع توجه کردند.

به عنوان مثال، شرکت J. & J. Holmes از لندن، طیف گسترده ای از طرح ها و قیمت ها را از 1 گینه تا 100 گینه ارائه کرد.

تلاش‌های تولیدکنندگان برای ایجاد شال‌های ارزان‌تر به این معنا بود که زنان طبقه کارگر آن‌ها را می‌پوشیدند و حتی افراد بسیار فقیر از مدل‌های پشمی دست دوم یا درشت استفاده می‌کردند.